Pissebed

Vanavond met Daan de Porcellio spinicornis gefotografeerd die in de keuken zat. Echt buiten in 't donker, scherpstellen met pillamp (Fenix LD20 :-)) en twee flitsers...

Heikikkers

Afgelopen zondag trok ik met Klaas en Danny naar het Groot Schietveld. Doel: Heikikkers. De mannetjes worden in het voorjaar één weekje blauw. Lang niet alle mannetjes zijn echt felblauw, en het duurt maar een week. Kwestie van wat geluk en op het juiste moment gaan. Gelukkig kent Danny dat gebied op zijn duimpje. Hij weet er ook alles exact zitten ("Hier rechts zit dadelijk roodborsttapuit"). Het weer zat wat tegen, en dan roepen de heikikkers niet. Dan zijn ze dus nog moeilijker te vinden. Daarbij waren ze al een week bezig met roepen, en overal waren al eieren te vinden. De voortplantingstijd liep dus echt op zijn einde. Eerst dan maar "snel wat adders gaan fotograferen". Héél erg leuk, ook gevaarlijk, en fatsoenlijke resultaten:



Toen vonden we gelukkig toch ook nog heikikkers. Een nat pak, zonnekap vol water, rijstzak kletsnat. Maar wel leuke foto's!

Schedeltjes

Eindelijk heb ik nog eens fatsoenlijke foto's gemaakt... Ik ben met ongeveer alle foto's tevreden, en ondertussen toch al een 6-tal soorten die courant in braakballen voorkomen.

Krokussen 2

Vandaag mét zon, maar slechts enkele bloemen stonden een klein beetje open. Daarbij kwam nog dat ik slechts 8 minuten tijd had (2 min 12 sec tussen eerste en laatste foto), en dat het echt wel waaide...
ISO 320, en zo dicht mogelijk gaan. Iets te dicht, want de top van de stamper is niet helemaal scherp.
Weer een slechte foto, 't is godgeklaagd! Sam maakt me jaloers!

Krokussen

Slechts één half-goeie foto. Regenachtig, geen licht, door wind bewegende bloemen... Een tegenvaller voor Maarten en mezelf.

Sensor Poetsen

Een grote sensor wordt vuiler. Logisch, want hij is groter!

Mijn sneeuwklokjesfoto's zijn zo gemaakt:

Toen ik de eerste keer kuiste (sensorswab met eclipse-vloeistof), schoot ik in de lach:

En op 't einde (7 keer gekuisd) zag het er goed uit:

Uiteraard poets ik dan ook ineens mijn spiegel en matglas, en het spiegelhuis. Dat scheelt wel duidelijk. Ik gebruik de eerste keer een (dure: 2,7 euro 't stuk) sensorswab, en daarna altijd stofvrije doekjes (Pec-pad, 9,35 euro voor 100).

De methode van deze testfoto's is eenvoudig: een foto nemen van een verlicht object op 5 cm afstand van je lens met diafragma volledig dicht, scherpstelling (manueel) op het dichtstbij en bewegen tijdens te opname. Dan kan je je stofjes goed zien. Daarna in Photoshop "automatic levels" en je krijgt bovenstaande beelden (Appel-Shift-L). Dan springt het stof er duidelijk uit!